این پیام یکی از دوستان البرز نشینم است اما همواره قلبش سرشار از عشق به زاگراس بوده
ماد زاگرس نشینی که البرز او را در خود پناه داده است ، مسافتی به اندازه ی هزار کیلومتر و زمانی به اندازه ی چهار قرن نتوانسته است دلم را از آن سرزمین اجدادی جدا کند .
نغمه های جادویی آن دیار مرا به خود می خوانند ، سپاس بیکرانم از مازندرانی هایی که قرنها به فرهنگ و آیین من احترام گذاشته اند اما من دل در گرو هویت خویش دارم . البرز مسکن من و زاگرس هویت من است.... همیشه دلتنگش هستم .... گر چه نژاد پرست و اقلیم پرست نیستم .... ولی راز این شیفتگی را نمی دانم....
aso kermashani
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر